"Zwierzę bez nogi" było m.in. hołdem dla Beastie Boys. Już na poprzednim krążku słyszeliśmy, że flagowy projekt Bartosza i Piotra Waglewskich, poszukuje nowych brzmień. Dalszą część tych poszukiwań słyszymy na kolejnym albumie sygnowanym przez duet Fisz Emade jako Tworzywo Sztuczne, zatytułowanym "Mamut".
Bracia Waglewscy rozpoczynając kampanię promocyjną krążka "Mamut", rzucili nam wytrych w postaci singla "Pył" z gościnnym udziałem Justyny Święs (wokalna połowa duetu The Dumplings). Puryści się wkurwili, ci z bardziej otwartymi głowami - ucieszyli się z propozycji zupełnie nowej jakości w karierze Tworzywa Sztucznego. Nikt nie wmówi mi, że ten stylizowany popowy hit, o lekko quasi-dance'owym zabarwieniu, nie wywołuje w nikim efektu "gwałcenia przycisku replay", że o odruchu potupywania nóżką nie wspomnę. W "Pyle" wszystko się zgadza: wykręcające syntezatory, prosty, taneczny bit, łatwo zapadający w pamięć refren, warstwa tekstowa sygnowana przez Fisza (co rozumie samo przez się, że nie ma się do czego przyczepić). To wręcz oczywiste, że mamy tu z murowanym koncertowym bangerem, który rozniesie wiele sal i klubów w Polsce.
Jednak im głębiej zanurzamy się w "Mamuta", tym mniej sielanki znajdziemy. Ba, już drugi utwór zatytułowany "Bieg", to powrót do korzeni starego Tworzywa Sztucznego, które zostały osadzone w turbo nowoczesnych czasach metro digitalizmu.
Na dyskotekowy parkiet powracamy przy okazji "Zwiedzam świat", który brzmi jakby miał być dopełnieniem wspomnianego "Pyłu". Rozrzut stylistyk jaki stosuje Emade jest imponujący, tak jak imponująca jest promieniująca i wibrująca końcówka tego utworu.
Dobra, zostawmy zabawę w spokoju, bo oto właśnie chodzimy na mroczne rejony "Wojny", które wraz z miarowymi pociągnięciami gitary basowej, opartymi na głębokich bębnach, i wypowiadanymi słowami Fisza, wywołują ciarki na całym ciele. A żeby tego było mało, na dokładkę dostajemy kapitalną Katarzynę Nosowską, której zimna barwa głosu w połączeniu z pojawiającymi się partiami skrzypiec, załatwia nas do końca. Utwór kompletny i bodaj jeden z najważniejszych na całej płycie.
"Nie bądź mi wrogiem i chwyć mocno mnie za kark, w tę zimną nocną porę / I jeśli czujesz się zmęczona tak jak ja, a sny masz złe i chore" (Fisz, "Wojna")
Jeszcze inny, nieco chillujący, lekko downtempowy klimat odnajdujemy na "Zemście", by za chwilę znowu powrócić do starego Tworzywa Sztucznego za sprawą kawałka "Dzień Dobry", na którym swoje piętno odcisnął zaproszony do projektu DJ Eprom.
Wpływ nowofalowych brzmień, które od kilku sezonów trawią amerykańską popkulturę, słychać na "Wróć" ze wspomnianą już Justyną Święs w chórkach. Kolejny dowód na to, że Emade ma zdolność do wyciągania z mainstreamu to co najwartościowsze, esencjonalne, a następnie do przepuszczania tego przez doskonale dostrojone waglewskie filtry wrażliwości, niemal zawsze dając imponujące efekty w budowie aranżacji i brzmienia.
W nawiązaniu do poprzedniego zdania, warto wspomnieć też o tytułowym "Mamucie", czyli kolejną downtempową melodią z wpływami orientalnych brzmień. A jeśli zaczęliśmy od dyskoteki, to na końcu też nie mogło zabraknąć mocnego, niemal klubowego (serio, wiem co mówię!) uderzenia. Warstwa brzmieniowa utworu "Piwnica" powinna posłużyć jako wzorzec dla wszystkich smutnych chłopców katujących "techniafkę na fruti lupsach". Emade - hat-trick.
"Mamut" to z pewnością duże zaskoczenie dla osób, które projekt Tworzywo Sztuczne kojarzyli tylko z surowych, emocjonalnych, inteligenckich, lekko dekadenckich, opartych na szorstkich hip-hopowych brzmieniach, albumów, jak chociażby "Piątek 13" czy "Polepione dźwięki". Lecz dla słuchaczy, którzy będąc z duetem od przeszło dekady, oczekiwali czegoś więcej, to ów "więcej" właśnie na tym albumie się znajduje. Esencja talentów obu braci Waglewskich w niesztampowej mieszance stylów muzycznych, na które osobiście bardzo czekałem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz